Avrupa'nın pagan destanları İslam-Hint kaynaklarıyla beslenmeye başlayan Hristiyanlık efsaneleriyle yeni bir kalıba dökülmeye çalışılırken; aynı anda bu düzene karşıt bir tasarım da kendi yorumunu aynı ırmakta izler ve Aydınlanma çağından başlayarak yeni dünya görüşlerinin yeni yorumlarına konu oluşturur.

Bu olgu, önde gelen sanatçıların, özellikle Goethe, Wagner, Eliot, Joyce, Mann'ın yapıtlarında; Spengler, Schopenhauer, Nietzsche, Jung ve bir çok filozof ve bilim adamının eleştirilerinde yeniden biçimlenir.

Özetle, bu eserde dile getirilen, tür olarak tanımlanan insanın, birey olma çabasında kendini ve gerçeği arayışının yanı sıra; ders çıkarabileceği veya öykünebileceği yeni mitoloji üretiminin heyecanlı, tehlikeli ve bitmeyecek sürecidir. Dahası, insanın tekillik ve sevgi yolunda toplumla, kendi tarihsel kökleriyle hesaplaşmasının zevkle okuyacağınız devasa bir dökümüdür...