Yıl 2001... Yayın yetkisi belki PTT'de kalmadı, ama TRT'nin gerilemesi, kanal sayısının artması, parayı bastıranın TV kanalı alması, yurtdışı sermayenin televizyon alanına yatırım yapması ve teknolojinin değişmesi, Özal'ın öngördüğü gibi Türkiye'de televizyon yayıncılığının başlıca özellikleri arasına girdi. "Anayasanın bir kez delinmesi"yle ifadesini bulan yasa tanımazlık da televizyon yayıncılığı alanının paylaştığı miraslardan biri oldu. 1944'te çıkan yasaya rağmen bu niteliklerde bir değişiklik olmadı; hatta nicelik, teknoloji ve mali kaynak üzerindeki vurgu ile yasaya uymazlık pekişti.
Temel eksenini bu özelliklere ilişkin tartışmaların oluşturduğu bu derlemede, yayıncılıkla ilgili başlıca politika konuları değerlendiriliyor. Kitapta kamu yayıncılığı, sayısal teknoloji, Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (RTÜK), reklamlar, özel radyo ve televizyon kuruluşlarının mülkiyeti ve kontrolü ile telif hakları kendi başlarına birer politika meselesi olarak ele alınıyor. Ayrıca, yayın ilkeleri çerçevesinde en çok gündeme gelen ahlaka aykırılık sorunu ile "erotik" yayınlar inceleniyor, popülerliği yüzünden özel televizyonların temel içerik hammaddesi sayılan spor (özellikle futbol) yayınlarına da özel bir bölüm ayrılıyor.
Medya Politikaları, başta iletişim ve siyaset alanları olmak üzere insan ve toplum bilimlerinde öğrenim gören bütün öğrencilere olduğu kadar, "sadece izleyici ve tüketici" kalmaktan ve sayılmaktan bıkan bütün televizyon izleyicilerine de sesleniyor.