Epik tiyatro öğretisiyle 20. yüzyıl tiyatrosuna yön vermiş büyük kuramcı, yönetmen ve oyun yazarı Bertolt Brecht ile onun sanatsal tasavvurlarını hayata geçiren, oynadığı rollerle epik tiyatroya cisim kazandıran oyuncu Helene Weigel... 1920’lerin başında bu iki insanı birbirine çeken, ortak tiyatro tutkuları ve komünist dünya görüşüne duydukları yakınlık olur. Daha Berlin’deki ilk karşılaşmada ilişkinin hedefi belirlenir: tiyatro aracılığıyla komünizm fikrini desteklemek. Sanatsal beraberliklerinde başarıyı yakalasalar da, -çokeşliliği kendine hak gören- Brecht’in hayatındaki kadınlar nedeniyle, evlilikleri en başından itibaren sık sık kopma noktasına gelir. Nazilerin iktidara gelmesiyle Almanya’yı terk eden ve on beş yıl boyunca İsviçre’den Danimarka’ya, oradan ABD’ye uzanan bir güzergâhta sürgün hayatı yaşayan bu benmerkezci ve karizmatik dâhi ile fedakârlığı kendinden vazgeçme noktasına vardıran geniş yürekli bu kadının hikâyesi, aynı zamanda İkinci Dünya Savaşı dönemi Almanyası’na dışarıdan tutulan bir ayna niteliğinde.