Adalet Partisi (AP), 27 Mayıs 1960 sonrasından 12 Eylül 1980’e dek Türkiye’nin siyasal hayatına damgasını vuran bir olgu. Bu dönemin önemli bir bölümünde iktidar veya iktidar ortağıydı AP. Dönemin siyasal ve ideolojik tartışmaları içinde mayalanan sağ-sol kutuplaşmasının bir tarafıydı. DP’nin selefi ve ANAP/DYP (hatta devamında AKP) çizgisinin halefi olarak, AP’nin, Türkiye’de sağcılığın inşasını gerçekleştirdiği söylenebilir. Tanel Demirel bu kitapta AP’nin politik ve ideolojik kimliğini analiz ediyor. Partinin, modernleşme, demokrasi ve özgürlükler, kalkınma konularındaki tutumunu; buralardaki gerek ‘tutarlılıkların’ gerekse ‘çifte-standartların’ saiklerini ortaya koyuyor. Bu bağlamda, Türkiye’de liberal siyasal ideolojinin açılımlarını ve kısıtlarını sorguluyor. AP’nin siyasal elitten ve Kemalist ideolojiden kopuş noktaları ve onunla devamlılıkları da, çalışmanın önemli bir tartışma eksenini oluşturuyor. Bu yanıyla kitap, Türkiye’nin siyasal kültürü hakkında da zengin gözlemler sunuyor. AP, aynı zamanda, 1960 sonrası Türkiye siyaset tarihinin ‘kalıcı’ bir figürü olarak Süleyman Demirel’in siyasal liderlik kariyerinin doğuşuna ebelik yaptı. Kitap, Demirel’in görüşlerine ve AP liderliğindeki ideolojik stratejisine dair bir inceleme niteliği taşıyor, aynı zamanda.